Δράση ευαισθητοποίησης κατά του εκφοβισμού
Με αφορμή την πανελλήνια σχολική ημέρα κατά της βίας στο Σχολείο, το Λύκειο μας πραγματοποίησε δράση ευαισθητοποίησης των μαθητών. Χρησιμοποιώντας το Διαδραστικό Εκπαιδευτικό Εργαλείο που δημιούργησε «Το Χαμόγελο του Παιδιού», προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού και να αφυπνιστούμε σε σχέση με τη συναισθηματική κατάσταση όλων των εμπλεκομένων (θύμα-θύτης-παρατηρητής-γονέας, καθηγητής).
Οι μαθητές βιώνοντας τους ρόλους των εμπλεκομένων σε περιστατικά εκφοβισμού, περιγράφουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους. Δημιουργήσαμε συννεφόλεξα από τις λέξεις που σημείωσαν οι μαθητές και από τις απαντήσεις τους σταχυολογήσαμε τα παρακάτω:
Γιατί επιδιώκω τον εκφοβισμό;
Με κάνει να γελάω, σπάω πλάκα, νιώθω ανωτερότητα, νιώθω δυνατός, παρασύρω και άλλους να γελάνε, δεν νιώθω τις συνέπειες, γεμίζω το χρόνο μου με κάτι ενδιαφέρον, ξεχνιέμαι από τα προβλήματα μου, κινώ τα νήματα, ασκώ έλεγχο, ενισχύεται η αυτοπεποίθησή μου, μειώνονται οι φόβοι μου, κανείς δεν με σταματάει, νιώθω ελεύθερος, διασκεδάζω τις δυσκολίες και τα προβλήματα μου, με προκαλεί η αδυναμία, ξεπερνάω τη μοναξιά μου, γίνομαι αρχηγός, εκτονώνω το θυμό μου, αποκτώ φίλους έτοιμους να με καλύψουν, θέλω να με υπολογίζουν, γίνομαι διάσημος, νοιώθω χαρά να με φοβούνται.
Πως νοιώθω όταν δέχομαι βία;
Νιώθω αντιπαθητικός, κενός, απροστάτευτος, αδύναμος, φοβισμένος, μόνος, έχω ενοχές, έχω άγχος, κλείνομαι στον εαυτό μου, φοβάμαι να μιλήσω, πονάει η ψυχή μου, η ζωή δεν έχει νόημα, εγκλωβισμένος, εύχομαι κάποιος να ενδιαφερθεί, αδικημένος, ανεπιθύμητος, νιώθω μίσος, δυστυχία, ασήμαντος, δεν θέλω να γίνω βάρος σε κανένα, κάτι κάνω λάθος, ανασφάλεια, απελπισία, θέλω να φύγω από το σχολείο, φοβάμαι την αντίδραση των γονιών μου, νιώθω ότι είμαι ένα τίποτα, εύχομαι να μην ερχόμουν σε αυτό τον άδικο κόσμο, δεν βρίσκω το θάρρος να αντιδράσω, σιχαίνομαι τον εαυτό μου.
Πως νοιώθω ως παρατηρητής που συμμετέχω στην άσκηση βίας;
Χαρά να ενθαρρύνω τους δράστες, επιπολαιότητα, αδιαφορία για τις συνέπιες, διασκεδάζω χωρίς να έχω καμία ευθύνη, σπάω πλάκα, θέλω να ανήκω στους δυνατούς, νιώθω δύναμη χωρίς να είμαι ο θύτης, αισθάνομαι χαρά, ανωτερότητα, με διασκεδάζουν οι αντιδράσεις του θύματος, νιώθω αποδεκτός από την παρέα, νιώθω βαρεμάρα και αναζητώ κάτι exciting , όταν παρατραβάει η πλάκα νιώθω τύψεις και θέλω να υποστηρίξω το θύμα αλλά φοβάμαι ότι θα χάσω την παρέα.
Πως νοιώθω ως παθητικός παρατηρητής βίας
Λυπάμαι, ντρέπομαι, θέλω να βοηθήσω, φοβάμαι να αντιδράσω, νιώθω άγχος, οργή, μπαίνω στη θέση του παιδιού που εκφοβίζεται, αδιαφορώ, έχω τα δικά μου προβλήματα, αισθάνομαι τύψεις, μένω αμέτοχος, διχασμένος.
Μερικά από τα συνθήματα που έφτιαξαν οι ομάδες:
- Όσο και να εκφοβίζεις το κενό σου δεν γεμίζεις
- Δεν κοιτάμε, βοηθάμε
- Δεν βρίζω, υποστηρίζω
- Όχι βία στα σχολεία
- Στις τάξεις, στα θρανία, όχι bulling στα σχολεία
- Όχι bulling στα σχολεία, μόνο φιλία
- Μη μένεις σιωπηλός, ο εκφοβισμός είναι μια κατάσταση SOS
- Όχι like στον εκφοβισμό
- Block cyber bulling
- Η σιωπή δεν είναι χρυσός, μίλα, δράσε, σταμάτα να φοβάσαι
- Καλύτερα πολεμιστής σε κήπο, παρά κηπουρός σε πόλεμο
- Όχι βία και κακία σε σχολεία και σε δίκτυα
- Αγάπη, συμπόνια, προσφορά
– το bulling δεν είναι μαγκιά